Film değil tamamen gerçek!
Soğuk savaş sırasında çoğu casusluk romanı ve filmi Sovyetler Birliği’nin hazırladığı gizli teknoloji projelerini konu almıştı. İşte bu senaryolara esin kaynağı olan gerçek projeler….
Bartini Beriev VVA-14 (1970’ler)
Düşey olarak kalkabilen Sovyet uçağı.
Uzay gemisi gibi görünen Bartini Beriev VVA-14, zamanınn en sıradışı uçaklarından biriydi.
Yüksek irtifada uzun süreler uçabilen VVA-14’ün ayırt edici özelliği ise aerodinamik “yer etkisi”ni kullanarak su yüzeyinin anında üstünde 640 kilometre/saat hızda uçuş gerçekleştirebilmesiydi.
Birincil uçuşunu 4 Eylül 1972’de gerçekleştiren uçak, ABD’nin Polaris denizaltılarını imha etmek amacıyla geliştirilmişti.
Sovyet Rusya bazı çılgın projeler yürütmekteydi ve bu turbo tren projesi yapımı da bunlardan yalnızca biriydi.
Bu canavar için istenilen hızın az daha 360 km/saat olması kararı verilmişti.
Sovyet standart demiryolları üzerindeki denemelerde 250 km/saat ’lik rekor bir hıza başarıyla ulaşabilmiştir.
Ama nihayetinde trene dahil edilmiş jet motorların yüksek yakıt tüketimi nedeniyle bu projeden vazgeçildi.
Bu motorların jet uçaklarından daha pozitif yakıt tüketmesi projeyi negatif etkiledi.
İnanması zor lakin yakın bir zamana dek turbo tren, demiryolu hurdalıklarında paslanmış bir şekilde keşfedilmeyi bekleyene dek kayıp olarak biliniyordu.
Bu resimler resimler, 1960-1970 yılları aralarında yapılmış en çabuk turbo trenin son durumunu bizlere gösteriyor.
Ancak yapımı esnasında büyük teknolojik bir atılım yapılması bekleniyordu.
Sovyetler Birliği’nin dağılmasıyla birlikte soğuk savaşta sona ermiş oldu. İşte bu dönem batan bir geminin içinden dökülen eşyaların su üzerine çıkması gibiydi. Soğuk savaş baştan başa saklanan tüm rahat sırlar tek tek su üstüne çıkmaya başladı.
Sovyetler Birliği göre 1968 ’de geliştirilen Mi-12 ’den daha büyük bir helikopter demin üretilemedi.
Yalnızca iki tane üretilen bu dev helikopter 37 metre uzunluğunda ve 12 buçuk metre yüksekliğinde.
Mi-12 bütün 105 ton ağırlığı kaldırabiliyor
Helikopterin gerçek boyutlardan çok çok büyük olduğu açık.
Taşıma işlemi helikopterin gövdesinin içinde değilde, devasa 4 ayağın arasında taşınıyordu.
Hazar Denizi Canavarı, Rusların soğuk savaş esnasında sözde uçak sanki gemi olarak geliştirdikleri rahat bir askeri projenin kod adıydı.
1960’ların ortasında Amerikan casus uyduları göre tesadüfen tespit edilene değin varlığından kimse haberdar değildi.
Muamma 20. yüzyılın sonlarında çözüldü.
Canavar, gerçekten Sovyet lideri Nikita Kruscev’in yakın arkadaşı Aerodinamik Uzmanı Rostislav Alekseyev’in geliştirdiği ve Ekranoplan olarak isimlendirdiği yeni bir nesil hava taştıydı.
Ekranoplan, sürekli olarak denizin 15-20 metre değin üstünde uçuyor, seri hareket edebiliyor ve daha eksik yakıt tüketiyordu.
Hem, bütünüyle havada olmadığı için keza hava radarları hem de bütünüyle su üzerinde olmadığı için denizaltı sonar, radarları kadar da saptama edilemiyordu.
Değişik modelde Ekranoplanlar, Sovyet donanması kadar uzun yıllar asker (benzer anda 400-500 kişi) ve mühimmat (bir seferde yüzlerce ton) taşımak için kullanıldı.
Soğuk savaşın bitimi ile maliyetleri ve bakımsızlık sonucu proje askıya alındı. Ekranoplanların en büyük handikapı, dalgalı denizlerde uçuşunun riskli olması… Ekranoplan (dar uçak) gemi taklidi yapan uçaklara verilen isim.
Şimdiye kadar yapılmış en büyük uçak 1988 ’de servise alınan Antonov Lahza-225 ya da Mriya yani Düş ’dir.
Şimdiye değin yalnızca 1 adet üretilmiştir.
Antonov An-225 Sovyetler Birliği ’nin uzay mekiği olan Buran ’ı veya Türkçe ismiyle Boran ’ı taşımak için geliştirildi.
Buran ’ın üretildiği yerden Kazakistan ’daki Baykonur uzay üssüne taşınması ve bakımı için geri getirilmesi planlanıyordu.
Sovyet hükümeti Antonov Tasarım Bürosu ’ndan Buran ’ı taşıyabilecek kadar kuvvetli bir uçak geliştirmesini istedi. Uçak 1988 yılında tamamlandı.
Sovyetler Birliği dağıldıktan sonra yeni Rus yönetimi 1992 yılında uzay mekiği programını iptal etti. Bu ikonik uçak da böylece durağan kaldı.
Çünkü bayağı yükleri taşımak için pozitif büyük ve masraflıydı. Çünkü sadece uçurulması için bile en düşük 20 mürettebat gerekiyordu.
Sovyet hükümetinin istediği, üretim hattındaki ikinci An-225 ise böylece hiç tamamlanmadı. 20 sene hangarda bekledikten sonradan bir İngiliz taşımacılık şirketi göre satın alındı. Modernize edilip 2001 yılında her yerde kullanılmaya başlandı.
Günümüzde tanklar, lokomotifler, dev enerji tribünleri gibi yüklerin taşınmasında kullanılıyor.
Havacılık efsanesi Antonov An-225 altı motorludur. Uzunluğu 84 metredir. Öyle ki kargo bölmesi Wright kardeşlerin birincil uçuşlarını yapmalarına yetecek değin uzun ve yüksektir. Kanat açıklığı 88 metredir.
Boş ağırlığı takriben 280 tondur. 300 ton önem taşıyabilir. Bu özelliği Mriya ’ya dünyanın en zinde uçağı olma özelliğini de kazandırır.
Boşken 15 bin km, bütün yüklüyken ise 4 bin km yol kat edebilir. Antonov An-225, 4 ’ü önde 32 tekere sahiptir. Bu sayede kötü zeminli pistlerde de çalışabilir.
