◊ Bize biraz kendinizden bahseder misiniz?
– İstanbul doğumluyum, koyu Beşiktaş taraftarıyım. Öğretmen bir baba ve ev hanımı bir annenin üç erkek çocuğunun ortancasıyım. Memur çocuğu kalıbına tam olarak girer miyim onu bilemedim ama ortalama şartlarda yaşayan, aile ilişkileri kuvvetli insanlarız. Harika bir aileye sahibim diyebilirim.
◊ Çocukluğunuza dair ilk aklınıza gelenler neler?
– İstanbul-Fatih doğumluyum. Yavuz Selim’de çıkmaz bir sokakta bulunan aile yadigarı ahşap bir evde büyüdüm. Çocukluğum Fatih sokaklarında geçti. Şimdi düşünüyorum da çok renkli ve çok kültürlü bir dönemmiş o yıllar. Anadolu’nun çeşitli yerlerinden gelmiş birçok aile ile aynı sokakta yaşadık. Kültürlerimiz farklı olmasına rağmen birbirimizle problemimiz olmadı.
◊ Oyunculuğa nasıl başladınız?
– 1999’da amatör olarak tiyatroda başladım oyunculuğa. İlk oyun sonunda alkışı aldığımız an içimden “Evet ben bu işi yapacağım” dedim. Sonrasında tüm enerjimi ve zamanımı oyunculuk için harcadım.
◊ Oyunculuk yürümeseydi B planınız neydi?
– Bu işlerin içinde bir yerde olurdum sanırım. Tiyatroya dair ne varsa öğrenmeye çalıştım: Dekor ve ışık tasarımı, oyun yazmak, kostüm tasarlamak… Oyunculuk yürümeseydi de tiyatroya dair bir şey yapardım. Olmadı bir tiyatronun gişecisi olurdum, böylece her gece oyun izleme şansım olurdu (gülüyor).
İYİ BİR PROJE OLURSA HER ROLÜ OYNAYABİLİRİM
◊ Şöhret sizin için ne ifade ediyor?
– Şöhret; herkesçe bilinme ve ünlü olma durumuysa şu an öyle bir durumda değilim (gülüyor). Dünyanın her yerinde oyuncular çok ilgi görür ama bizde galiba bu biraz daha abartılı oluyor. Bu kötü bir şey değil, “şöhretiniz” yaptığınız işin iyi olmasından kaynaklanıyorsa.
◊ “Adı Efsane”de Dursun rolündesiniz. Onunla ortak yönleriniz olduğunu düşünüyor musunuz?
– İkimiz de çay seviyoruz (gülüyor)… Ben de Dursun gibi sessiz sakin biriyimdir.
◊ Bundan sonra nasıl bir karakteri canlandırmak istersiniz?
– Bu sorunun spesifik bir yanıtı yok. İyi bir projede, iyi insanlarla çalışabileceksem her karakteri oynayabilirim. Uzun zamandır bir yolunu bulup sahnelesek diye düşündüğüm, dönüp dönüp okuduğum bir oyun var. Oradaki görme engelli Bernard karakterini oynamayı isterim.
KÜBA VE İRAN’I GÖRMEK İSTİYORUM
◊ Kendinizde en beğendiğiniz ve beğenmediğiniz özellikleriniz nedir?
– En beğenmediğim özelliğim çekip gitmekti. Dostluklarda da, işte de, aşkta da çok çekip gitmişliğim var. Bir süre önce bundan vazgeçtim. Şimdi kırıp dökmeden, çekip gitmeden çözüyorum, çözmeye çalışıyorum. İnsan kaybetmemeye gayret gösteriyorum. En sevmediğim davranışımı en sevdiğim davranışım haline getirmeyi başardım sanırım. Bu dünyada insan biriktirmek kadar kıymetli şey yok.
◊ “Bir gün mutlaka gerçekleştirmek istiyorum” dediğiniz neler var?
– Küba ve İran’ı görmek istiyorum. Ayrıca bu dünyaya yok olmayacak bir film bırakmak var hayallerimde… Dijital çağda yaşıyoruz artık. Üretimlerimizin çoğu bir şekilde dünyanın sonuna kadar var olacak.
BENİ BİR AŞK GÜLDÜRÜR BİR DE ÇAĞLAR ÇORUMLU
◊ Sizi en çok kim güldürür?
– Zor soru… Aşk beni güldürür. Bunun dışında Çağlar Çorumlu mesela… Hem sahnede hem sahne dışında güldürür beni…
◊ Bugüne dek en çok ne üzdü sizi peki?
– Ayrılıklar. Hem bu dünyadan ayrılanlar hem de karşılıklı olarak hayatlarımıza dokunduğumuz insanlarla olan ayrılıklar. Bu yalnızca aşk anlamında değil, dostluk anlamında da birbirimizin hayatlarına dokunuyoruz, sonra bir bakıyorsunuz sudan sebeplerle ayrılıklar olmuş. Her türlü ayrılık üzüyor beni işte…
◊ Hayatınızın en unutulmayacak dönemi hangisiydi?
– 2008-2013 arası sanırım. Bol turneli, bol oyunlu… Buna ek olarak hiç unutmayacağım bir gün var. “Adı Efsane”nin ilk set günü. Zor ama harika bir gündü.
